Ik wordt me steeds meer bewust hoe het leven geleefd kan worden. We zijn allemaal zo onvrij door de wonden in ons innerlijk. Dat we denken dat onze pijn persoonlijk is als een soort straf. Door de illusie dat we afgescheiden zijn van het geheel. Dat we losse onderdelen zijn die ieder een eigen eenzame weg volgen.
Zelfrealisatie voor mij is wakker worden en ontdekken dat je niet je gedachten, je gevoel of je ervaring bent. Dat je verantwoordelijkheid kunt nemen voor dat wat je voelt. Dat je niet de schuld aan een ander geeft voor jouw gevoel en jouw pijn. Wanneer je de wonden in jezelf durft onderzoeken, durft aan te kijken, wat is hier aan de hand, wat is hier nodig en blijft luisteren naar het antwoord, ontstaat er ruimte voor alternatieven, andere gedachten, andere gevoelens andere overtuigingen. Vanuit de voorouderlijn worden ook allerlei overtuigingen doorgegeven op basis van hoe zij het leven hebben ervaren. Zo doen wij dat. Ze konden vaak ook niet anders reageren. Deze overtuigingen zijn soms zo krachtig dat een andere manier van denken haast niet mogelijk is. We bouwen muren in onszelf om pijn maar niet te voelen
Je gemoedstoestand bepaalt voor een deel hoe je reageert op gebeurtenissen en andere mensen om je heen. Als je je een rauwe open wond voelt, dan zijn de gedachteloze opmerkingen van mensen om je heen haast niet te verdragen. Alles komt als een klap op je zenuwstelsel binnen. Diepe pijn van afwijzing, ik ben niet goed genoeg, een diepe haat en woede, je wil de ander vermoorden, op dezelfde wijze pijn doen. Je zit vast in een conflict. Je voelt je niet gezien door je medemens.
Zelfrealisatie is mijn ogen ondermeer een proces van wakker worden in het besef dat je deze wond niet bent. Dat het niet over jou als persoon gaat, maar dat het een proces van wakker worden is, waarin je beseft dat geraakt worden iets zegt over jou en niet over de ander. Het proces is belangrijk, tao de weg is belangrijk, niet het resultaat
Als je kunt ontspannen in wat er is, als je tijd en ruimte kunt nemen, kan de pijn de woede de haat door je heen bewegen en ruimte maken voor wat er nog meer is. Er is tegelijkertijd vrede, compassie, liefde, stilte, zorgzaamheid. Je hebt altijd een keus welke houding je aanneemt naar wat er in je leven gebeurt.