Op uitnodiging van het 4 en 5 mei comite van Eelde Paterswolde heb ik het volgende gedicht gemaakt en voorgelezen.
Vrede
Vrede is de lichte stem in de wind,
in de bloemen op het veld.
Vrede is de zachte stem die niet wordt gehoord
in het geweld van de strijd.
Overgave is niet de stem van vrede,
maar van de afwezigheid van strijd.
Gevecht en overgave wisselen elkaar af
en houden elkaar vast.
Maar vrede, de zachte stem van vrede,
is de stem die fluistert in de wind
en rust in het hart.
Het is de steun voor een stervende soldaat,
eenzaam achtergebleven aan het front.
Het is de troost van een rouwende Moeder,
het reikt het verweesde kind de hand.
Vrede is de zachte hand die je altijd leidt.
Vrede is de wegwijzer uit het gevecht.
In de weelde van de vrede mag alles zijn zoals het is.
In vrede gaan strijd en overgave hand in hand.
Er is vrede in de melodie van de merel
die zingt in de stilte van de 4e mei,
die blijft zingen als het geweld is teruggekeerd.
Luister. Luister naar de vrede in je hart,
dat is het enige dat ze van je vraagt.